Wil je je hoofd leeg maken, samen simpele dingen doen en vooral veel buiten zijn? Of wil je juist helemaal niets doen en niets hoeven? Dat kan bij Logeerboerderij Hippago in Drenthe. We hebben daarvoor een speciaal weekend met voornamelijk ‘laagfrequente plattelandsprikkels’: het offline-weekend. Mentale ontspanning op onze boerderij door dieren te verzorgen of appels te rapen, een gesprek in ons filosofencafé, misschien een dutje in de boomgaard en sowieso lekker, gezond en langdurig tafelen. Wel met een lekker wijntje erbij natuurlijk. Met als doel: even weg, misschien wel onbereikbaar en loskomen van wat altijd maar doorgaat…
Op Hippago ontmoeten we veel rustzoekers. En alsof wij het aantrekken: onder hen nogal wat mensen met grote vragen. Soms zijn ze vastgelopen en weten even niet waar het heen gaat. Rust in hun hoofd is niet vanzelfsprekend. Wel genieten ze van eenvoudige dingen. Wandelen over het terrein, zomaar ergens een stoel neerzetten met uitzicht op de paarden. En wellicht dat ze – door de omgeving en de gesprekken – een beetje worden gelift. Dat is wat ons voor ogen staat. Aandacht voor elkaar en mensen stimuleren over zichzelf na te denken door ze hun verhaal te laten vertellen. In de hoop dat ze iets lichter weggaan dan ze gekomen zijn. Wij zetten in op een andere manier van denken, kijken en beleven. O ja, en dan nog iets. In een offline-weekend zijn we natuurlijk niet of zo min mogelijk ‘online’.
Leestip: https://www.samengezond.nl/meer-online-minder-echt-contact/
Wat doen we in een offline-weekend?
Misschien wel niets. Want niets moet, het gaat om jou en je behoefte aan rust en een leger hoofd. We hebben wel een programma, maar dat is optioneel: je hoeft absoluut aan geen enkel programma-onderdeel mee te doen in een offline-weekend. Alleen de tijd van de warme maaltijd staat vast. Voor ontbijt of lunch kun je kiezen tussen meedoen met 
de groep op een vastgestelde tijd of op je eigen tijd zelf iets klaarmaken in de kantine. En zelfs de warme maaltijd kun je alleen nuttigen, als je dat liever hebt.
Dag van aankomst
17.00 – 18.00 uur: aankomst + rondleiding, installeren in de slaapaccommodatie
18.30 – 19.30 uur: warm eten*
20.00 – 22.00 uur: filosofencafé (zie uitleg)
Tussendag
09.00 – 10.00 uur: paarden voeren, verzorgen en verzetten
10.00 – 10.45 uur: ontbijt in de kantine
tussen 11.00 – 12.00 uur: paarden verzorgen (stallen en weilanden mesten en drinkbakken bijvullen) of een activiteit met paarden, zoals poetsen of wandelen of oefeningen aan de hand
13.30 – 14.00 uur: lunch in de kantine
15.00 – 17.00 uur: filosofencafé (zie uitleg)
18.30 – 19.30 uur: warm eten*
Dag van vertrek
09.00 – 10.00 uur: paarden voeren, verzorgen en verzetten
10.00 – 10.45 uur: ontbijt in de kantine
tussen 11.00 – 12.00 uur: paarden verzorgen (stallen en weilanden mesten en drinkbakken bijvullen) of een activiteit met paarden, zoals poetsen of wandelen of oefeningen aan de hand
13.30 – 14.00 uur: lunch in de kantine
15.00 – 17.00 uur: filosofencafé (zie uitleg)
daarna vertrek
*Op Hippago wordt standaard vegetarisch gegeten. Mocht je veganistisch en/of glutenvrij en/of lactosevrij eten, geef dit dan graag aan.
Uitleg Filosofencafé
Om mee te doen in het filosofencafé hoef je niets te weten van filosofie. Het is vooral geen wedstrijdje ‘wie heeft de meeste kennis’ of ‘wie kan het beste filosoferen’. Het filosofencafé staat voor een ontmoeting in een ontspannen sfeer door een goed gesprek, en daarbij hoort dat ook de innerlijke mens aan zijn trekken komt. De idee is om hiermee een beetje in de voetsporen te treden van de grote, Atheense filosoof Socrates. Hij zocht zijn leven lang de waarheid en de wijsheid via een spel van vraag en antwoord. Hij was een vaste verschijning in het centrum van Athene. Daar ging Socrates met wie maar wilde belangeloos het gesprek of de discussie aan over tal van onderwerpen. Ter lering en niet in de laatste plaats: vermaak. Want enige spot was hem niet vreemd. Zijn leerling was Plato, de meest invloedrijke van alle westerse filosofen. En Plato is het ook die Socrates vele honderden pagina’s aan het woord laat in zijn bewaard gebleven dialogen.
Martin heeft een brochure geschreven over Socrates. Om hem te downloaden, klik op Socrates, de lastige vlieg van Athene
De bedoeling van het filosofencafé is dat we elkaar vragen stellen, luisteren en eventueel in dialoog gaan. Wie over zichzelf vertelt, denkt na over zijn leven, de hindernissen, valkuilen, offers, kansen en verleidingen, waar is het goed en minder gegaan, en waardoor. De verteller herbeleeft situaties en ordent zo zijn of haar geest. Innerlijke dialoog en zelfreflectie worden gestimuleerd. En om daarbij nog even terug te gaan naar Socrates. Hij beweerde dat hij werkte als zijn moeder. Zij was vroedvrouw en wist nieuw leven (inzicht) uit een ander te halen.
NB! We vermijden prikkels van buitenaf. Graag daarom mobieltjes tijdens activiteiten en maaltijden achterlaten in de slaapaccommodatie of kantine.
Meer over Hippago, Martin en Stasia
Hippago is de logeerboerderij van Martin, Stasia, hun 12 pony’s en paarden en de kat Doras. Ze zijn een groot deel van het jaar bezig in de zorg. Zo’n 2 weekends per maand komen er kinderen met een beperking én een passie voor paarden logeren. Doordeweeks bieden ze dagbesteding en individuele begeleiding aan. In de weekends dat er geen kinderen komen, organiseren Martin en Stasia paardrijweekends voor overwegend moeders en dochters of komen er ouders met kinderen wandelen met de mini-paardjes.
Logeerboerderij Hippago heeft een terrein van bijna 3 hectare. Door een wandeling over de zandpaden tussen de weilanden te maken kun je heerlijk tot rust komen. En voor wie een beetje oog voor natuur heeft, is er veel meer te zien. Struiken, hagen, tientallen fruitbomen en waterpartijen werken als een magneet op allerlei dieren. Rond het 
struweel wemelt het van de vogels. In de nazomer trekken de appels en peren eindeloos veel vlinders. Tientallen prachtig getekende koolmezen hangen op hun kop in uitgebloeide zonnebloemen om er heel behendig de zaden uit te pikken.
Het terrein mag dan groot zijn… we werken juist piepkleinschalig en persoonlijk. We proberen oog te hebben voor alledaagse wonderen. Bij alles dat we doen staat plezier voorop. Het plezier van de spelende en onderzoekende mens. Het genieten van eenvoudige dingen. Lekker buiten bezig zijn, samen onbekommerd dingen doen in een rustige omgeving. Door aandacht voor elkaar en respect voor het ‘anders zijn’ van elk individu, door de tijd te nemen voor gesprekken en de nieuwe ideeën waartoe zij kunnen leiden.
Martin
Martin verzorgt het filosofencafé. De spelende mens is in hem sterk aanwezig. Hij werkte 25 jaar in de journalistiek als verslaggever, fotograaf en cameraman. Hij was drievoudig Nederlands jeugdkampioen karate zwaargewicht (en bleef van onberispelijk gedrag). Hij ontwikkelde op zijn 30ste , na een door zijn nichtjes afgedwongen huifkartocht over de Hondsrug, een passie voor paarden en verhuisde kort daarna met Stasia naar Drenthe om daar paarden te houden.
De liefde voor filosofie loopt als een rode draad door zijn leven. Hij kwam daarmee als 17-jarige in aanraking door een twee jaar oudere sportvriend. Martin: “Dat was Peter, hij is een mooi voorbeeld voor hoe een mens zich ondanks tegenslag op eigen kracht geweldig kan ontwikkelen. Peter was lang, wat zwaarder van postuur en niet echt atletisch. Hij was altijd het pispaaltje geweest, zowel thuis als op school. Van die niet te benijden rol wilde hij af en hij besloot zich daartegen te wapenen. Met karate en filosofie. Hij begon aan een soort reis naar een nieuw zelfbewustzijn. Een memorabel traject daarin was een groepssurvival in Schotland. Hij kwam van die barre tocht niet alleen terug met een schitterend verhaal, maar ook met letterlijk een stuk uit zijn rechter hiel. Die was compleet kapot gelopen. Wij, jongens op de sportschool, waren verbijsterd. Wie doet zoiets? Het herstel vergde vele weken. Maar Peter was vastbesloten om anders in het leven te gaan staan. Zich niet meer in de hoek te laten zetten, niet op te geven en de strijd aan te gaan. Die verminkte hiel was daar een duidelijk bewijs van.
In de tijd dat wij elkaar ontmoetten, begon Peter ook filosofie te lezen. Op een dag had hij een paar prachtige Nike-hardloopschoenen, knalgeel met blauwe vleugels, en een dikke schokdempende zool. Dat merk was helemaal nieuw voor ons. In het bos, tijdens het hardlopen, vertelde Peter wat voor een fantastisch boek hij had gelezen, Een kwestie van Hebben of Zijn, van Erich Fromm. De essentie was volgens hem dat wie echt een vrij mens wil zijn afstand moet doen van de zucht naar bezit. De gerichtheid van een bevrijd mens is veeleer gericht op 
begrippen als delen, geven, empathie en compassie dan op verzamelen, vasthouden en zelf-gerichtheid. ‘Streven naar meer, mooier, beter en groter is een obsessie geworden’, zei hij. ‘Alle waarden worden door een economische bril bekeken.’
Ik vond het een prachtig verhaal. Maar voor Peter was het meer. Hij was overtuigd van de diepe waarheid van de woorden van Fromm. Hij beschouwde soberheid, eenvoud, tevredenheid en vrijgevigheid als de paden die hij in zijn leven zou bewandelen.
Tijdens deze bosloop had ik mijn eerste filosofische discussie. ‘Peter’, zei ik, inhakend op zijn verhaal: ‘Wat een gave sportschoenen heb jij. Die kan ik denk ik niet betalen. Maar ik zou ze graag hebben. We hebben ongeveer dezelfde maat. Wat zou je er van zeggen om ze te ruilen? Of ben je toch meer gehecht aan je bezit dan jouw filosofie doet vermoeden?’ Peter viel even stil. Hij stopte met rennen, en keek me wat onbestendig aan. Werd hij nu in de maling genomen? ‘Je overvalt me wel’, zei hij. Ik zag hem nadenken en hij herpakte zich: ‘Je hebt het goed begrepen en ziet ook meteen kansen voor jezelf als materialist. Maar Martin, bedenk eens wat mijn knieën te lijden hebben onder mijn gewicht. Daarom heb ik deze gekocht. Het zijn in feite therapeutische schoenen. Lopen houd ik niet lang vol op die afgetrapte schoenen van jou. En als ik deze aan jou geef, heb ik geen geld meer om nog een paar van deze kwaliteit te kopen. Gun je ze mij, als je mijn woorden serieus neemt? Of ga jij helemaal voor jezelf zonder je te bekommeren om anderen en is dit daar een voorbeeld van.’
Peter stond met woorden zijn mannetje. Het was een mooie tegenzet. Wat kon ik daar nu tegenin brengen…? Peter was een vriend. Zijn kwetsbaarheid, zijn oprechtheid en zijn wil en zoektocht om het goede voor zichzelf en voor anderen te willen doen, waren ontwapenend.
Al snel na die bosloop kocht ik Een kwestie van Hebben of Zijn bij boekhandel Los in Bussum. Mijn eerste filosofieboek! Ik heb het nog steeds. De woorden van Fromm hebben ook een onuitwisbare indruk op mij gemaakt en een vuurtje opgepookt. Peter heeft trouwens nog lang op zijn Nike-schoenen gelopen. Anderhalf jaar later kreeg ik ze opgestuurd. De grapjas. Bijzonder misschien om nog te vermelden: Peter begon op de Mavo, doorliep de Havo, ging naar de HTS en studeerde later aan de TU in Delft. Wat een doorzetter.”
Stasia
Stasia komt uit het onderwijs. Ze stond met haar 20e al voor de klas in Amsterdam-Noord. Ze gaf het vak maatschappijleer aan derde en vierde klassen van het vmbo. Dat was leerzaam, maar ook buitengewoon stressvol. Stasia: “De kogelgaten zaten in de ruiten en in mijn beginperiode werd ik uitgeprobeerd. Dan stonden er ineens 5 leerlingen met hun handen tussen de benen te kreunen dat ze zo nodig naar de wc moesten. De eerste keer stond ik dat toe en toen bleven ze ruim een half uur weg tot de bel ging.”
Bij elkaar werkte Stasia 13 jaar als docent. In die tijd schreef ze ook kinderboeken en korte verhalen, onder meer voor Vrij Nederland. In totaal schreef ze 45 kinderboeken, waarvan 28 paardenboeken. Zes van haar kinderboeken zijn vertaald en gepubliceerd in het Duits. Na haar schoolperiode begon ze een uitgeverij voor lesmateriaal. Ook schreef ze met Martin een handleiding voor het signaleren en hanteren van veel voorkomende problemen in het voortgezet onderwijs, De Probleemwijzer.
Na haar verhuizing naar Drenthe in januari 1998 begon ze aan huis een mini-manege en hield in de zomer ponykampen voor de lezeressen van haar boeken. Ponykampen met een vrijdagavond-slotshow voor de ouders: een kür op muziek, acrobatiek, zang, toneel en verder alles wat de meiden maar konden. Stasia: “Het mooiste moment uit de ponykampen was toen we de piano buiten hadden gezet naast de mesthoop. Een schitterende zomerdag. Het was acht uur in de avond en nog 26 graden. Eén meisje speelde op de piano en de rest stond om haar heen. Begeleid door 3 akkoorden zongen ze een zelfgeschreven lied: ‘Hippago, Hippago…!’ op de muziek van Sorry seems to be the hardest word van Elton John.” De ponykampen groeiden uit tot een zorg- en logeerboerderij met 10 paarden en pony’s.
Stasia is paardrij-instructrice en verzorgt tijdens het offline-weekend de activiteiten met de paarden. Aan het einde van de middag gaat zij -met wie wil- kokkerellen.